خلوتگاه من و دل

نمی‌دونم شما هم به این جمله شکسپیر فکر کردید یا نهدنیا، سراسر صحنه بازی است و همه بازی‌گران آن به نوبت می‌آیند و می‌روند . نقش خود را به دیگری می‌سپارند.در طول زندگی آدمهای زیادی میان تو زندگیتون و مدت کوتاهی هم میرنانگار که اصلا نبودند اگر عکس ها نبودند اصلا بودنشان رو نمیشه باور کردبعضی هم عمر بودنشون بیشتره به نظرم اونهایی اینجوری هستند که از نظر اخلاقی بیشتر به ما نزدیکند و قرابت های بیشتری با هم داریم. اونقدر نزدیک که جای پدر یا برادر رو برامون میگیرند.من به شخصه خواهرم رو از سال ۸۹ ندیدمالبته برای فوت مامان و بابا دیدم ولی حرفی نزدیکو برادرم رو حدود سه سالهواقعیتش اینه که اصلا دلم براشون تنگ نشدهولی برای حسن(دوست بیست ساله ام) خیلی زود دلم تنگ میشهطوری که اگه یک روز بهش زگ نزنم انگار یه چیزی گم کرده امانسانها باید از خودشون خاطرات خوب باقی بگذارند. مهم اینه که وقتی نیستی . نبودنت ناراحتشون کنه و نه برعکسشاین رو گفتم که یادم باشه خیلی آدمها تو زندگی من اومدم و زود رفتند اونها من رو از دست دادند . من چیزی برای کسی کم نذاشتم . البته احتمالا اونا روحیشون با من سازگار نبوده که رفتندانشاالله هرجا که هستند خوب و خوش باشند خلوتگاه من و دل...